Thomas in Tanzania

Daar ben ik dan. Zoals beloofd heb ik na een gehannes van een uur met traag internet en pruttelende grafcomputers een weblog aan kunnen maken zodat jullie mijn ervaringen kunnen lezen en reacties kunnen sturen zodat ik wat minder ver van huis ben.
Wel, ik vloog dus om 5 over 9 in de avond op zondag en, laat ik de vlucht even overslaan want dat zou wel erg saai zijn, op maandag ochtend stond mijn buddy Omary me op te wachten.De stad Dal es Salaam is op het eerste gezicht net als Beijing valt me op.
Een grote troep op straat, smerige uitlaatgassen, de stank van afval en een grote chaos (niet alleen op de weg)
Als we op andere plekken komen doet het me juist denken aan New Orleans.
Met het drukkende weer, de mooie maar armoedige huizen de palmbomen de wegen van zand, de mensen op de straat, de palmbomen en toch tevreden en gemoedelijk.
Ook de kakkerlak die ik op de wc ontmoete paste mooi in dat plaatje.
Gelukkig gingen we de dag erna naar het strand. IK dacht dat de stranden van Zanzibar zo mooi waren maar dit was al fantastisch.
Als je denkt aan een bountystrand dan is dat het strand waar ik geweest ben. We hebben lekker gezommen en de grope leren kennen waar we de 6 weken vrijwilligerswerk mee gaan doen. Nog even een samenvatting: we gaan met 30 jongeren naar Tanzania waarvan de helft Tanzaniaans. Elke tanzaniaan wordt gekoppeld aan een nederlander die zijn buddy word genoemd. Met die 15 koppels gaan we op scholen de kinderen begeleiden met sport en spel en een cultureel gedeelte.
Op woensdag gingen we fietsen met de halve grope door de armste buurten en sloppewijken van Dar es Salaam. Dit was wel erg confronterend. De mensen leven namelijkl letterlijk op een vuilnisbelt.
Het is vreselijk om je te realiseren dat als je terug gaat over 6 weken dat alle luxe daar op je staat te wachtewn maar dat de armoede van die mensen compleet uitzichtloos is. Later die dag praatte ik met een Tanzaniaan die trots was op zijn land. Waarom?, Omdat de mensen gelukkig zijn in tegenstelling tot het westen zei hij waar iedereen alles maar beter wil.
Op donderdag zijn we begonnen met het maken van Ngoma's een soort van djembe's. Dat was erg leuk om te doen
Vandaag hebben we de voorbereiding gehad voor de volgende week. Dus we hebben een programma in elkaar gezet dat we gaan volgen en we hebben er heel veel zin in.Na het weekendf horen jullie hoe mijn eerste dag verliep(clifhanger)
Ik zou het leuk vinden om nog een ding te vertellen. Namelijk over het vervoer in Dar es Salaam. Dat gaat met Dala-dala's. Het zijn minibusjes. Er zijn er ontelbaar veel die gewoon een route rijden van wijk naar wijk. Je kan op de voorkant zien waar hij heen rijd. Ze rijden niet op een tijdschema maar je moet gewoon wachten tot er eentje langskomt. Dat kost niet veel tijd want er zijn er echt in een oogopslag iets van 15 te zien. Ze rijden als gekken en ze zijn pas vol als de mensen uit de deur hangen en die dus niet meer dicht kan.
Zo'n dodenrit vergeet je nooit meer maar gelukkig raak je er aan gewnd en zijn ze erg goedkoop iets van 12 cent. Ik zou zoveel meer kunnen vertellen maar dat zou het wel erg lang maken denk ik.
Ik hoop dat jullie het allemaal lezen en een berichtje achterlaten. Tot volgende week.
De tijd gaat trouwens onwijs snel en na de cultuurshok die ik had de eerste dagen ben ik nu met volle teugen aan het genieten.